In de uitzending van 2 mei jl. heefft het consumentenprogramma Tros Radar uitgebreid aandacht besteed aan het Nederlandse subsidiebeleid met betrekking tot energie die gewonnen wordt uit zonnepanelen.

Van dat beleid laten Antoinette Hertsenberg en haar collega’s geen spaan heel. Allereerst komt een echtpaar aan bod dat al meer dan 10 jaar stroom produceert. Sinds de invoering van de nieuwe meter, een jaar geleden, weten ze dat er ca 800 KW terug het net in gaat. Energieleverancier Nuon weigert hiervoor een vergoeding te betalen. Dat is vreemd, en ook iets dat door een jurist vrij snel hersteld kan worden. Ook Nuon zal hier moeten gaan salderen. Wel is het vreemd dat de suggestie gewekt wordt dat deze situatie al tien jaart voortduurt en dat is niet zo, toen er nog een ferrarismeter hing, werd immers automatisch gesaldeerd en kreeg het genoemde echtpaar 100% van de opbrengst van de eigen panelen.

Als tweede komt een agrariër aan het woord. Die heeft het wat groter aangepakt en levert energie voor 20 huishoudens aan het net. Wanneer hij energie levert krijgt hij ongeveer zes cent. Wanneer hij die energie later terug koopt, kost die, mede door de belastingen meer dan 20 cent. En dat is op zijn minst vreemd.

Daarna wordt door Radar aan de kijker uitgelegd hoe de feedin of feed-in regeling in Duitsland werkt. Wie investeert kan een rendement verwachten van ongeveer 6%. De afnameprijs van de stroom die wordt geproduceerd door de zonnepanelen staat voor 20 jaar vast. Energiebedrijven zijn verplicht de stroom tegen die vaste prijs af te nemen. Het systeem wordt gefinancierd met een opslag over de niet duurzame energie.  Het feed-in systeem is eigenlijk een subsidie op zonnepanelen, maar die wordt door de markt verwerkt. En dat is een groot verschil met o.a. het systeem in Groot Brittannië. Ook daar is een feed-in systeem, maar dat werkt middels subsidies. En de afhandeling van die subsidies en de rompslomp eromheen zorgen ervoor dat voor hetzelfde geld het systeem in Duitsland vijftigmaal effectiever is dan in Nederland.

Wat is dan dat Nederlandse systeem? Goede vraag, er is geen systeem meer voor zonnepanelen bij consumenten. Dat heeft minister Verhagen afgeschaft. Hij gelooft alleen nog in SDE plus, dat is grootschalige opwekking door bedrijven. We gaan er met zijn allen aankomend jaar 8 euro toeslag voor betalen. Deze minister en ook zijn voorgangster mevrouw Verhoeven hebben het niet op zonnepanelen. De SDE subsidie is afgeschaft.

Een woordvoerder van wijwillenzon, pleit voor invoering van het Duitste feed-in systeem. Er is jaren campagne voor gevoerd, maar zonder resultaat. Nederland is en blijft zwaar achterlopen met de initiatieven in duurzame zonneenergie ten opzichte van de ons omringende landen. De SDE regeling heeft niet of nauwelijks gewerkt.

Degenen die SDE subsidie kregen, werden om aan de eisen voor SDE subsidie te voldoen geconfronteerd met een ongelofelijke administratieve rompslomp met dito kosten. De schrijver van dit artikel kreeg zo’n SDE subsidie toegewezen in 2008. Er werd 700 WP aan panelen geplaatst. Die zouden naar verwachting een kleine 125 euro per jaar aan subsidie kunnen genereren. Daarvoor moest een andere meter worden gehangen (eenmalig 90 euro), moet een extra productiemeter gehuurd worden (ca 30 euro per jaar), moest de elektrische installatie worden aangepast (300 euro) en een ongelofelijke papiermolen worden doorlopen.

De installatie is inmiddels in bedrijf en doet het prima. Er komt ieder jaar een aparte meteropnemer i.v.m. de SDE subsidie. Die subsidie wordt in maandelijkse termijnen van een tientje overgemaakt. Op het einde van het jaar wordt gekeken hoeveel er is opgewekt en worden de eventuele 20% nagestort. De subsidiabele bedragen worden jaarlijks bijgesteld. We weten dus niet hoeveel we volgend jaar krijgen.

Dit systeem deugt niet, de kosten wegen niet op tegen de extra opbrengsten, en heel veel ambtenaren hebben het heel erg druk met de afhandeling en het controleren op de naleving van het systeem. Vandaar dat het SDE systeem in Nederland helemaal mislukt is. Dat ligt niet aan de goedwillende particulieren, maar aan de overheid.

Feitelijk was de Radar reportage niet helemaal juist, maar dat is niet zo erg. Door Radar hebben wel heel veel mensen begrepen dat er iets moet gebeuren. Het zou Hertsenberg en haar collega’s sieren als het niet bij deze ene reportage bleef, maar als ook in toekomstige afleveringen stelselmatig aandacht werd geschonken aan het probleem totdat er een goede werkbare regeling is ingevoerd.

Als u de reportage wilt bekijken vindt u die op www.trosradar.nl